top of page
Samenvatting:
Ik schrijf omdat ik gebeten word.
De wereld bijt zich dagelijks het leven in met verschillende soorten,
gradaties, gevolgen en reacties.
Van de zachtheid van een liefdesbeet, via de littekens van een horzelbeet
tot de afmattende spinnenbeet die na dagen Tarantella dansen
pas verdwijnt of zelfs dodelijk kan zijn.
De woorden en beelden die ze Hannah Rood opleveren
geeft zij nederig door aan de lezer die een beet kan voelen.
In de intimiteit tussen schrijver en lezer wenst zij de laatste het plezier,
de ergernis of de herkenning van haar woord en beeld.
Enkele van de gedichten:
​
genadeloos meedogenloos
als het vermoeide licht
van de late namiddag
zo meedogenloos over je wangen schuurt
en ik jong zie
dat je oud geworden bent
met jaarringen en delta’s in een huid
als een sluier van dunne mousseline
de huid die zo zacht was
voor mijn kindertijd
je overleeft nu in een vlinderhuid
die je ‘s nachts zonder mond
met gesloten ogen
en aangepaste vingers
rimpelloos om je heen trekt
als ik zie
dat verzilverd als spinrag na een zomerregen
je haren hier en daar angstvallig
je hoofdhuid vasthouden
dat het verbond
wat de natuur met tijd sloot
zelfs voor jou
genadeloos meedogenloos is
dan pak ik de krant
en lees het onbelangrijke nieuws
dat ik wel wil weten
bottom of page